Dag 13, HONDURAS

Goedemorgen/ -middag allemaal,

Vandaag zijn we weer vroeg opgestaan want vandaag gaan we richting Honduras. Na het ontbijt zijn we vertrokken met een nieuwe chauffeur genaamd Antonio en een nieuwe Bus. De bus heeft 52 zitplekken dus iedereen kan solo gaan zitten.

We zijn door ciudad de Guatemala (de hoofdstad) gereden en zagen daar veel krotjes in de heuvels. Deze stad is erg berucht en gevaarlijk, dit is te zien aan de vele winkels (kleding, banden, auto, elektronica) die bemand zijn met een persoon met of een doorgeladen shotgun of een machinegeweer (politie). Nadat we de stad uit waren zijn we doorgereden naar een hotel met zwembad (ja, ik heb ook gezwommen) om te lunchen.

Ik had kip besteld en jade spaghetti carbonara. We hebben in onze groep de een enige echte hollandse typische gierige egoistische boer. Meneer had pasta Bolognese besteld. De serveerster had pasta bolognese en carbonara in haar hand. Maar hij moet altijd haantje de voorste zijn. De bolognese werd bij iemand anders uit de groep geplaatst en hij pakt die carbonara gewoon neemt een hap en dan zegt hij ineens ik heb bolognese besteld terwijl die al half schreeuwend tegen de serveerster riep SI SI BOLOGNESE BOLOGNESE! ZOOO IRRITANT. Dus Jade dacht laat maar ik wacht wel. De serveerster kwam naar Jade toe wat ze besteld had dus ze zei pasta carbonara. Dus die ging ze terug naar de keukeen. Marion die kwam er achter doordat meneer weer zat te miepen over dat hij bolognese had besteld en dit het niet was maar dat hij Jade's pasta had. Hij vroeg of jade het nog wou hebben, want hij had overigens MAAR ÉÉN hap genomen.... zoals jullie al kunnen raden trok Mevr. PAAYS zo'n vieze blik en zei tegen de reisleidster dat de serveerster het al aan het regelen is. Maar kom op je weet wat je besteld en dan gewoon een hap nemen en dan is het ineens maar ik heb Bolognese besteld nou hell no dat ik die pasta aanraak.

Maargoed, we zijn daarna doorgereden naar de grens en heet dat het was in die bus.... de airco stond aan, maar je voelde er niks van. Omdat we van hoog (1800m) naar laag (zeeniveau) gingen werd het alsmaar warmer.

Voor de grensovergang moesten we onze douane papiertjes invullen. Marion (reisleidster) ging met deze papiertjes en onze paspoorten naar de douane om te betalen en te laten checken. Binnen 5 min. Was ze terug en waren we in Honduras (zo soepel ging het). Eenmaal in Honduras kwamen we aan bij het hotel in Copan de Ruinas (zo heet het stadje, de maya-site heet copan) Een mooi hotel aan het centrale plein. We zijn even wat gaan pinnen en jade ging wat reispillen halen. Onderweg (2min lopen) keken mensen jade al aan door haar tattoeages en groeten alle mannen haar met hola.

De mensen hier in Honduras zijn trouwens mooier dan de mensen in Mexico en Guatemala. Een veel fijner gezicht dan in de andere landen. Ook veel lichtgetinte, lijken net molukse halfbloedjes.

Na een lekkere douche zijn we uiteten geweest. De mensen hier zijn traag... we moesten een uur wachten op ons eten. Jade had gegrilde zalm en ik had varkensrollade.

We zijn nu weer in onze kamer en gaan zo slapen. Morgen gaan we naar de Ruines op 2km afstand van hier en krijgen we 's-middags een tour van een Belg die hier woont die ons gaat een rondleiding gaat geven in de achterbuurten van Copan en ons gaat vertellen over de vele criminaliteit en drugshandel in het land.

Adios familia y Amigos/Amigas
-x- e