Dag 8: Dagtrip San Juan De Chamula & Zinacantàn

Gisteren zijn we aangekomen in San Cristobal de las Casas. Zoals gezegd was het beduidend kouder dan in Palenque of de andere steden waar we zijn geweest. Het was 17 graden celcius toen we gisteravond aankwamen. Dat was een verschil 13 graden in vergelijking met Palenque.

Vandaag hadden we wat tijd om uit te slapen, aangezien we pas om half twee een excursie gingen doen. We wilden uitslapen maar het lukte niet echt door het ritme wat inmiddels wel is opgebouwd (wekker elke dag om 06.30).
We zijn opgestaan en hebben wat ontbeten. Om 9 uur zou Marion, onze reisleidster, een standswandeling maken. We zaten te twijfelen om mee te gaan en nadat we besloten hadden om mee te gaan kreeg Jade weer hele erge last van buikkrampen. We zijn teruggegaan naar de kamer en Jade is even gaan slapen tot een uur of 11. Hierna zijn wij even de stad in gegaan. San Cristobál de las Casas is bekend vanwege de prachtige, koloniale architectuur.

We hebben wat indianenmarktjes bezocht, waar ze hele mooie kleden, armbandjes, Amber-, jade en vele andere steentjes en dingetjes verkochten. Hierna zijn we gaan lunchen op het plein in het midden van het historisch centrum (we aten crepes).

Om half 2 zijn we vertrokken naar San Juan de Chamula. Een indianendorp op 10 km afstand van San Cristobal.
De mensen hier hebben een eigen wetgeving en de staat van Mexico heeft niks over ze te zeggen. Toen we er aan kwamen werd ons al verteld dat wij geen foto's mochten maken.

Omdat het carnaval was, waren er bepaalde rituelen die bezig waren (duurt 5 dagen). Er werd verteld door een gids dat er ca. 100 spirituele leiders waren. Sommigen hielden de kerk schoon en andere zorgden voor eten (zij hadden een stier geslacht, het hoofd zag je hangen aan de gevel van het huis).

Wij liepen door het dorp heen en mensen waren verkleed in spaanse kledij, dit doen zij om aan te tonen dat zij de overheersers van toen hebben verslagen en dat zij hun eigen cultuur hebben behouden. Toen we bij het huis van een van de leiders aankwamen hadden sommigen van de groep de camera normaal in de handen (niet in de stand om een foto te maken), meteen werden we bijna belaagd door een groep van jong en oud om de camera weg te doen. Je zag mannen die gekleed waren in zwart en witte vacht van een dier. Sommigen in het zwart hadden een stok (gemaakt van een stierenpenis) op hun rug, dit was de lokale politie.

We hebben het huis van een spirituele leider bezocht. Hier waren ze aan het zingen en dansen en vooral aan het drinken. Ze stoken hun eigen drank en lieten ons het proeven. De drank smaakt naar ketel 1 (Jenever) maar is een stuk sterker. Ze vroegen uiteraard ook om een donatie.

Aangekomen op het plein, staat een kerk centraal. Men zegt dat ze katholiek zijn, maar deze kerk wordt niet bestuurd vanuit het vaticaan maar door de mensen in het dorp zelf. Op de grond vind je dennennaalden en duizenden kaarsjes. Ook sjamanen die ervoor zorgen dat wanneer een kind is gevallen of iemand een traumatische ervaring heeft gehad, zijn ziel terugte winnen, dit door kaarsen aan te steken en een kip te slachten (geleverd door de ouders van het kind dat gevallen is of door degene die een trauma heeft). Men gelooft dat wanneer er zo iets dergelijks gebeurd, de onderwereld je ziel heeft.

In deze kerk boeren de mensen ook, door veel cola te drinken, naar de heiligen.
De mensen hier zijn erg vriendelijk, mits je geen camera op ze gericht hebt of er een bij je hebt. Dit geldt overigens ook voor mobiele telefoons, daar kan je ook foto's mee maken.

Na dit dorp zijn we verder gereden naar Zinancantàn, een ander indianendorpje met de zelfde taal (Tzotzil), maar meer bereid om te poseren voor foto's en niet zo bescheiden als de Chamula indianen.

Hier hebben we tevens een kerk bezocht en een familie die kleden weeft, Jade heeft een blauw kleed gehaald.

Na dit bezocht te hebben zijn we teruggegaan naar San Cristobál, ik moest nodig poepen viel bijna flauw in de bus. Hierna zijn we even wat gaan eten in de stad. Jade wilde nog even snel de indianenmarkt bezoeken want ze zag een mooie ketting, maar helaas was deze al opgeruimd.

We zijn weer vroeg naar bed gegaan want morgen wacht een lange reis richting Guatemala met hun grensformaliteiten. We hopen rond 5 uur aan te komen in Panajachel bij Lago Atitlan.

We waren in slaap gevallen voordat we de blog weer hadden gemaakt. We gaan nu 05.30 alles inpakken en om 06.30 vertrekken we richting Guatemala.

Duimen voor ons dat we niet uren bij de grens staan.

Dikke kus van ons xoxo